شواهد بسیاری دلالت برکاهش اعتماد اجتماعی در تمام ابعاد و سوگیری عاطفی و خاص گرا در روابط کنشگران در تمام سطوح در ایران دارد. از سویی مسئله اعتماد اجتماعی در دانشگاه به عنوان محیطی که افراد از گروه ها، با فرهنگ های مختلف را در خود جای داده است، ضرورت وجود اعتماد به عنوان چسب پیوند دهنده این گروه های مختلف اهمیت دو چندانی می یابد.لذا سوال اصلی تحقیق حاضر آن است که نگرش دانشجویان بومی به غیربومی چگونه است و این نگرش چه تاثیری بر اعتماد بین این دو گروه از دانشجویان دارد؟در پی دستیابی به پاسخ سوالات تحقیق با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم تعداد 400 نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی بندرعباس با ابزار پرسشنامه محقق ساخته، مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج تحقیق نشان داد بین نگرش دانشجویان بومی به غیر بومی و اعتماد اجتماعی به دانشجویان غیر بومی رابطه همبستگی معنادار و مستقمی وجود دارد. همچنین بین روابط چهره به چهره و اعتماد اجتماعی به دانشجویان غیر بومی رابطه همبستگی معنادار و مستقمی وجود دارد اما بین میزان مشارکت اجتماعی دانشجویان بومی و اعتماد اجتماعی به دانشجویان غیر بومی رابطه همبستگی معنادار و مستقمی وجود ندارد.